The Reasons of the Depolitization of Ottoman Women
DOI:
https://doi.org/10.33831/jws.v20i1.58Keywords:
Ottoman Empire, woman, politics, depolitization, feminismAbstract
In patriarchal societies, the course of politics mostly has been drawn by men. With the transition from the tribe to the state in the Ottoman Empire, the duty of making politics belonged to men. In the analysis and opinions on Ottoman history, the concepts of woman and politics have been identified with the words such as harem, intrigue, irrationality, bad goings, and this let the depolitization of woman. In the classical period of the empire, the political field of woman which was formed on the axis of traditional and conventional rules was shaped by political marriages and harem. A small number of Ottoman women, who met with feminism in the 19th century, interrogated politics in the context of gender equality and asked to be a participant. At this point, feminism debates were experienced by the writers of the period in the Ottoman press, and the theory of ‘Islam (Muslim) Feminism’ was introduced. The Ottoman elite began to define and explain feminism that gained momentum in the world, through this perspective. In this study, together with the feminist movement in Ottoman, the justifications of participating/not participating of women in the politics have been evaluated. In addition, by examining the details of depolitization of woman in the framework of factors (family, religion, nation and modernity, etc) that determine and limits the political participation of Ottoman women identifies the limitations on Ottoman women in the political life.
References
Ahmed R. (1337/1921). Musahabe: Bizde Feminizm. Hanım, 1:2.
Alia E.S. (1329/1913). Anasır-ı Osmaniye. Kadınlar Dünyası, 10:1-2.
Alib E.S. (1329/ 1913). Kadınlıkta Seviye-i İrfan. Kadınlar Dünyası, 1: 1-2.
Argunşah H. (2013). Ahdiye ile Ceylan Arasında Bir Jön Türk: Ahmet Mithat Efendi’nin Feminizmi, Turkish Studies, 8(9): 1-16.
Berktay F. (2009). Osmanlı’dan Cumhuriyet’e Feminizm. Bora T. & Gültekingil M. (Eds.), Modern Türkiye’de Siyasi Düşünce: Cumhuriyet’e Devreden Düşünce Mirası Tanzimat ve Meşrutiyet’in Birikimi (Cilt I). İstanbul: İletişim Yayınları: 348- 361.
Bora A. (2009). “Kadın Sorunu” mu, Erkek Egemenliği mi? İçinde, Bora T. & Gültekingil M. (Eds.), Modern Türkiye’de Siyasi Düşünce: Dönemler ve Zihniyetler (Cilt 9). İstanbul: İletişim Yayınları: 818-836.
Bora T. & Tol U. (2009). Siyasal Düşünce ve Erkek Dili. İçinde, Bora T. & Gültekingil M. (Eds.), Modern Türkiye’de Siyasi Düşünce: Dönemler ve Zihniyetler (Cilt 9). İstanbul: İletişim Yayınları: 825-836.
Cenan, M. (1329/1913). Düşündüklerimden. Kadınlar Dünyası, Numara: 27: 3.
Çakır S. (2010). Osmanlı Kadın Hareketi. İstanbul: Metis Yayınları. Denman F.K. (2009). İkinci Meşrutiyet Döneminde Bir Jön Türk Dergisi: Kadın. İstanbul: Libra Yayınları.
Durakbaşa A. (2012). Halide Edip Türk Modernleşmesi ve Feminizm. İstanbul: İletişim Yayınları.
Ferida M. (1335/1919). Konferans: Feminizm. Türk Kadını, 20: 305- 308.
Feridb M. (1335/1919). Konferans: Feminizm. Türk Kadını, 21: 323- 326.
Güç A. (2008). İslamcı Feminizm: Müslüman Kadınların Birey Olma Çabaları. UÜ İlahiyât Fakültesi Dergisi, 17: 696- 673.
Gülsoy U. (1993). Celâleddin Ârif. İçinde, Türkiye Diyanet Vakfı İslam Ansiklopedisi (Cilt 7). Ankara: Diyanet Vakfı Yayınları: 246-247.
Hakkı İ.B. (1329/1913). Hukuk- Esasiye. İçinde, Müşterek’ül-menfa’a Osmanlı Matbaası, Konstantiniyye. 43.Bölüm “İntihâb vazife olduğuna göre netâici: Kadınlar ve İntihâbât:183- 190.
Hamit H. (2001). İslam’da Feminizm. İstanbul: Okumuş Adam Yayıncılık.
Hukuk-ı Nisvan (1329/1913). Kadınlar Dünyası, Numara: 1: 1.
Ferit B. (1339/1913). Mevki-i İctimaimiz. Kadınlar Dünyası, 48: 3.
Filibelia A.H. (1326/1910). Din, Hikmet ve Fen Karşısında “Feminizm” Yani Kadınların Bais-i Felaketi Olan Nisâiyyun Mesleği. Hikmet, 1(6): 1-3.
Filibelib A.H. (1910). İslam ve Kadınlar -Mazi, Hal ve İstikbal. Hikmet, 1(13): 4-5.
Filibelic A.H. (1910). İslam ve Kadınlar -Mazi, Hal ve İstikbal. Hikmet, 1(14): 5- 6.
Kadınlarda Gaye-i Hayat Ne Olmalıdır? (1335/1919). Sebilü’r-Reşad (Sırat-I Müstakim), XVI (414-415): 225-226.
Kadının Vezâifi (1297/1880). Aile, 2, 19- 21.
Kandiyoti, D. (2003). Cariyeler, Bacılar, Yurttaşlar. (Çev. Bora A., Sayılan F., Tekeli Ş., Tapınç H., Özbay F.). İstanbul: Metis Yayınları.
Karaca Ş. (2010). Şemsettin Sami ve Kadınlar. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 3(13): 136- 146.
Laguerre O. (1327/1911). Feminizm/Âlem-i Nisvân. Baha Tevfik (Çev.). İstanbul: Müşterekü’l-Menfa’a Osmanlı Şirketi Matba’ası.
Muammer S. (1329/1913). Kadınlarda Terakki. Kadınlar Dünyası, 47: 3.
Müdüriyet (1335/1919). Mesleğimiz, Genç Kadın, 1: 3.
Naciye Y. (1329/1913). Erkekler Hakikaten Hürriyetperver Midirler? Kadınlar Ne İstiyor? Kadınlar Dünyası, 7: 3.
Os N.V. (2009). Osmanlı Müslümanlarında Feminizm. İçinde, Bora T. & Gültekingil M. (Eds.), Modern Türkiye’de Siyasi Düşünce: Cumhuriyet’e Devreden Düşünce Mirası Tanzimat ve Meşrutiyet’in Birikimi (Cilt I). İstanbul: İletişim Yayınları: 335-347.
Osman M. (1329/1913). Erkeklerimizin Milli Bayramı, Kadınlar Dünyası, 98: 1.
Osman Y. (1324/ 1908). Kadınlar Hakkında. Kadın, 27: 3-6.
Özcan A. (1991). Âta Bey Mehmed. Türkiye Diyanet Vakfı İslam Ansiklopedisi (Cilt 4). Ankara: Diyanet Vakfı Yayınları: 34.
Özcan D.N. (1999). II. Meşrutiyet Dönemi Osmanlı Feminizmi. Hacettepe Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Dergisi, 16(21): 107- 115.
Özçelik Ş. (2017). Kadın Tarihi Açısından Statünün Değişen Görünümleri (1876-1935). Yayımlanmamış Doktora Tezi) Mersin Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Mersin.
Parla J. (2014). Babalar ve Oğullar. İstanbul: İletişim Yayınları.
Phillips A. (1995). Demokrasinin Cinsiyeti (Çev. Türker A.). İstanbul: Metis Yay.
Rikkat N. (1334/1918). Musâhabe: Erkekleşme. Türk Kadını, 13: 194- 195.
Sadık N. (1334/1918). İctimaiyat: Bizde Feminizm. Türk Kadını, 1: 2-4.
Sadri P. (1329/ 1913). İki Feminizm. Kadınlar Dünyası, 71: 3- 4.
Sancar S. (2009). Erkeklik: İmkânsız İktidar. İstanbul: Metis Yay.
Saraçgil A. (2005). Bukalemun Erkek. İstanbul: İletişim Yay.
Scott J.W. (2007). Toplumsal Cinsiyet: Faydalı Bir Tarihsel Analiz Kategorisi (Çev. Aykut Tunç Kılıç). İstanbul: Agora Kitaplığı.
Şimşek A. (2017). II. Meşrutiyet Döneminde Batılılaşma Etkisinde Yapılan Feminizm Tartışmaları. AÜ Türk İnkılâp Tarihi Enstitüsü Atatürk Yolu Dergisi, 61: 341-364.
Şuûn-ı Nisvân (1324/1908). Kadın, 8: 16.
Tevfik B. (2015). Feminizm Âlem-i Nisvân (Çev. Bakır K. & Utku A.). Konya: Çizgi Kitabevi.
Tevfik B. (1324/1909). Fransa’da Kadının Hukuk-i Siyasiyesi. Kadın/Selanik, 14: 6-8.
Toprak Z. (2000). Muslihiddin Âdil’in Görüşleri Kadın ve Hukuk-I Nisvan. Toplumsal Tarih, 75: 14- 17.
Toprak Z. (2014). Türkiye’de Kadın Özgürlüğü ve Feminizm. İstanbul: TVY.
Keşoğlu T. B. & Keşoğlu M. (2010). Türk Kadını. İstanbul: Kadın Eserleri Kütüphanesi ve Bilgi Merkezi Vakfı.
Ülken H.Z. (2015). Türkiye’de Çağdaş Düşünce Tarihi. İstanbul: Türkiye İş Bankası Kültür Yay.
Vecdî M.F. (2013). Müslüman Kadını (Çev. Ersoy M.A.; Haz. Yetim M.). İstanbul: Erkam Yayınları.
Yavuz M.Ş. (1995). Ferîd Vecdî. Türkiye Diyanet Vakfı İslam Ansiklopedisi (Cilt 12). Ankara: Diyanet Vakfı Yayınları: 393-395.
Yüceer S. (2008). Demokrasi Yolunda Önemli Bir Aşama: Türk Kadınına Siyasal Haklarının Tanınması. UÜ Fen-Edebiyat Fakültesi Sosyal Bilimler Dergisi, 9(14): 131-151.
Zekeriya M. (1329/1913). Evrak-ı Vâride: Kadınlar Nasıl Çalışıyor? Kadınlar Dünyası, 6: 3-4.
Zekeriyaa S. (1919). Türk Feminizmi. Büyük Mecmua, 4: 63.
Zekeriyab S. (1919). Kadınlığa Dair: Türk Kadınlığının Terakkisi. Büyük Mecmua, 1: 12.
Zekeriyac S. (1919). Kadınlık Sahifesi: Kadınlar ve İntihâb. Büyük Mecmua. 14: 218- 219.
Zekeriyad S. (1919). Kadınlığa Dair: Kadınlığın Hukuki Bahsi. Büyük Mecmua, 2: 29.
Zekeriyae S. (1919). Kadınlığa Dair: Hilâl-i Ahmer Cemiyeti. Büyük Mecmua, 3:41-42.
Zihnioğlu Y. (2009). Kadın Kurtuluşu Hareketlerinin Siyasal İdeolojiler Boyunca
Seyri (1908- 2008). İçinde, Bora T. & Gültekingil M. (Eds.), Modern Türkiye’de Siyasi Düşünce: Dönemler ve Zihniyetler. İstanbul: İletişim Yay: 805-817.
Zihnioğlu Y. (2013). Kadınsız İnkılap. İstanbul: Metis Yayınları.
Alia E.S. (1329/1913). Anasır-ı Osmaniye. Kadınlar Dünyası, 10:1-2.
Alib E.S. (1329/ 1913). Kadınlıkta Seviye-i İrfan. Kadınlar Dünyası, 1: 1-2.
Argunşah H. (2013). Ahdiye ile Ceylan Arasında Bir Jön Türk: Ahmet Mithat Efendi’nin Feminizmi, Turkish Studies, 8(9): 1-16.
Berktay F. (2009). Osmanlı’dan Cumhuriyet’e Feminizm. Bora T. & Gültekingil M. (Eds.), Modern Türkiye’de Siyasi Düşünce: Cumhuriyet’e Devreden Düşünce Mirası Tanzimat ve Meşrutiyet’in Birikimi (Cilt I). İstanbul: İletişim Yayınları: 348- 361.
Bora A. (2009). “Kadın Sorunu” mu, Erkek Egemenliği mi? İçinde, Bora T. & Gültekingil M. (Eds.), Modern Türkiye’de Siyasi Düşünce: Dönemler ve Zihniyetler (Cilt 9). İstanbul: İletişim Yayınları: 818-836.
Bora T. & Tol U. (2009). Siyasal Düşünce ve Erkek Dili. İçinde, Bora T. & Gültekingil M. (Eds.), Modern Türkiye’de Siyasi Düşünce: Dönemler ve Zihniyetler (Cilt 9). İstanbul: İletişim Yayınları: 825-836.
Cenan, M. (1329/1913). Düşündüklerimden. Kadınlar Dünyası, Numara: 27: 3.
Çakır S. (2010). Osmanlı Kadın Hareketi. İstanbul: Metis Yayınları. Denman F.K. (2009). İkinci Meşrutiyet Döneminde Bir Jön Türk Dergisi: Kadın. İstanbul: Libra Yayınları.
Durakbaşa A. (2012). Halide Edip Türk Modernleşmesi ve Feminizm. İstanbul: İletişim Yayınları.
Ferida M. (1335/1919). Konferans: Feminizm. Türk Kadını, 20: 305- 308.
Feridb M. (1335/1919). Konferans: Feminizm. Türk Kadını, 21: 323- 326.
Güç A. (2008). İslamcı Feminizm: Müslüman Kadınların Birey Olma Çabaları. UÜ İlahiyât Fakültesi Dergisi, 17: 696- 673.
Gülsoy U. (1993). Celâleddin Ârif. İçinde, Türkiye Diyanet Vakfı İslam Ansiklopedisi (Cilt 7). Ankara: Diyanet Vakfı Yayınları: 246-247.
Hakkı İ.B. (1329/1913). Hukuk- Esasiye. İçinde, Müşterek’ül-menfa’a Osmanlı Matbaası, Konstantiniyye. 43.Bölüm “İntihâb vazife olduğuna göre netâici: Kadınlar ve İntihâbât:183- 190.
Hamit H. (2001). İslam’da Feminizm. İstanbul: Okumuş Adam Yayıncılık.
Hukuk-ı Nisvan (1329/1913). Kadınlar Dünyası, Numara: 1: 1.
Ferit B. (1339/1913). Mevki-i İctimaimiz. Kadınlar Dünyası, 48: 3.
Filibelia A.H. (1326/1910). Din, Hikmet ve Fen Karşısında “Feminizm” Yani Kadınların Bais-i Felaketi Olan Nisâiyyun Mesleği. Hikmet, 1(6): 1-3.
Filibelib A.H. (1910). İslam ve Kadınlar -Mazi, Hal ve İstikbal. Hikmet, 1(13): 4-5.
Filibelic A.H. (1910). İslam ve Kadınlar -Mazi, Hal ve İstikbal. Hikmet, 1(14): 5- 6.
Kadınlarda Gaye-i Hayat Ne Olmalıdır? (1335/1919). Sebilü’r-Reşad (Sırat-I Müstakim), XVI (414-415): 225-226.
Kadının Vezâifi (1297/1880). Aile, 2, 19- 21.
Kandiyoti, D. (2003). Cariyeler, Bacılar, Yurttaşlar. (Çev. Bora A., Sayılan F., Tekeli Ş., Tapınç H., Özbay F.). İstanbul: Metis Yayınları.
Karaca Ş. (2010). Şemsettin Sami ve Kadınlar. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 3(13): 136- 146.
Laguerre O. (1327/1911). Feminizm/Âlem-i Nisvân. Baha Tevfik (Çev.). İstanbul: Müşterekü’l-Menfa’a Osmanlı Şirketi Matba’ası.
Muammer S. (1329/1913). Kadınlarda Terakki. Kadınlar Dünyası, 47: 3.
Müdüriyet (1335/1919). Mesleğimiz, Genç Kadın, 1: 3.
Naciye Y. (1329/1913). Erkekler Hakikaten Hürriyetperver Midirler? Kadınlar Ne İstiyor? Kadınlar Dünyası, 7: 3.
Os N.V. (2009). Osmanlı Müslümanlarında Feminizm. İçinde, Bora T. & Gültekingil M. (Eds.), Modern Türkiye’de Siyasi Düşünce: Cumhuriyet’e Devreden Düşünce Mirası Tanzimat ve Meşrutiyet’in Birikimi (Cilt I). İstanbul: İletişim Yayınları: 335-347.
Osman M. (1329/1913). Erkeklerimizin Milli Bayramı, Kadınlar Dünyası, 98: 1.
Osman Y. (1324/ 1908). Kadınlar Hakkında. Kadın, 27: 3-6.
Özcan A. (1991). Âta Bey Mehmed. Türkiye Diyanet Vakfı İslam Ansiklopedisi (Cilt 4). Ankara: Diyanet Vakfı Yayınları: 34.
Özcan D.N. (1999). II. Meşrutiyet Dönemi Osmanlı Feminizmi. Hacettepe Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Dergisi, 16(21): 107- 115.
Özçelik Ş. (2017). Kadın Tarihi Açısından Statünün Değişen Görünümleri (1876-1935). Yayımlanmamış Doktora Tezi) Mersin Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Mersin.
Parla J. (2014). Babalar ve Oğullar. İstanbul: İletişim Yayınları.
Phillips A. (1995). Demokrasinin Cinsiyeti (Çev. Türker A.). İstanbul: Metis Yay.
Rikkat N. (1334/1918). Musâhabe: Erkekleşme. Türk Kadını, 13: 194- 195.
Sadık N. (1334/1918). İctimaiyat: Bizde Feminizm. Türk Kadını, 1: 2-4.
Sadri P. (1329/ 1913). İki Feminizm. Kadınlar Dünyası, 71: 3- 4.
Sancar S. (2009). Erkeklik: İmkânsız İktidar. İstanbul: Metis Yay.
Saraçgil A. (2005). Bukalemun Erkek. İstanbul: İletişim Yay.
Scott J.W. (2007). Toplumsal Cinsiyet: Faydalı Bir Tarihsel Analiz Kategorisi (Çev. Aykut Tunç Kılıç). İstanbul: Agora Kitaplığı.
Şimşek A. (2017). II. Meşrutiyet Döneminde Batılılaşma Etkisinde Yapılan Feminizm Tartışmaları. AÜ Türk İnkılâp Tarihi Enstitüsü Atatürk Yolu Dergisi, 61: 341-364.
Şuûn-ı Nisvân (1324/1908). Kadın, 8: 16.
Tevfik B. (2015). Feminizm Âlem-i Nisvân (Çev. Bakır K. & Utku A.). Konya: Çizgi Kitabevi.
Tevfik B. (1324/1909). Fransa’da Kadının Hukuk-i Siyasiyesi. Kadın/Selanik, 14: 6-8.
Toprak Z. (2000). Muslihiddin Âdil’in Görüşleri Kadın ve Hukuk-I Nisvan. Toplumsal Tarih, 75: 14- 17.
Toprak Z. (2014). Türkiye’de Kadın Özgürlüğü ve Feminizm. İstanbul: TVY.
Keşoğlu T. B. & Keşoğlu M. (2010). Türk Kadını. İstanbul: Kadın Eserleri Kütüphanesi ve Bilgi Merkezi Vakfı.
Ülken H.Z. (2015). Türkiye’de Çağdaş Düşünce Tarihi. İstanbul: Türkiye İş Bankası Kültür Yay.
Vecdî M.F. (2013). Müslüman Kadını (Çev. Ersoy M.A.; Haz. Yetim M.). İstanbul: Erkam Yayınları.
Yavuz M.Ş. (1995). Ferîd Vecdî. Türkiye Diyanet Vakfı İslam Ansiklopedisi (Cilt 12). Ankara: Diyanet Vakfı Yayınları: 393-395.
Yüceer S. (2008). Demokrasi Yolunda Önemli Bir Aşama: Türk Kadınına Siyasal Haklarının Tanınması. UÜ Fen-Edebiyat Fakültesi Sosyal Bilimler Dergisi, 9(14): 131-151.
Zekeriya M. (1329/1913). Evrak-ı Vâride: Kadınlar Nasıl Çalışıyor? Kadınlar Dünyası, 6: 3-4.
Zekeriyaa S. (1919). Türk Feminizmi. Büyük Mecmua, 4: 63.
Zekeriyab S. (1919). Kadınlığa Dair: Türk Kadınlığının Terakkisi. Büyük Mecmua, 1: 12.
Zekeriyac S. (1919). Kadınlık Sahifesi: Kadınlar ve İntihâb. Büyük Mecmua. 14: 218- 219.
Zekeriyad S. (1919). Kadınlığa Dair: Kadınlığın Hukuki Bahsi. Büyük Mecmua, 2: 29.
Zekeriyae S. (1919). Kadınlığa Dair: Hilâl-i Ahmer Cemiyeti. Büyük Mecmua, 3:41-42.
Zihnioğlu Y. (2009). Kadın Kurtuluşu Hareketlerinin Siyasal İdeolojiler Boyunca
Seyri (1908- 2008). İçinde, Bora T. & Gültekingil M. (Eds.), Modern Türkiye’de Siyasi Düşünce: Dönemler ve Zihniyetler. İstanbul: İletişim Yay: 805-817.
Zihnioğlu Y. (2013). Kadınsız İnkılap. İstanbul: Metis Yayınları.
Downloads
Published
2019-05-29
How to Cite
Özçelik, Şeyda. (2019). The Reasons of the Depolitization of Ottoman Women. Kadın/Woman 2000, Journal for Women’s Studies, 20(1), 123–147. https://doi.org/10.33831/jws.v20i1.58
Issue
Section
Articles
License
Authors who publish with this journal agree to the following terms:
- Authors retain copyright and grant the journal right of first publication, with the work [6 months] after publication simultaneously licensed under a Creative Commons Attribution License that allows others to share the work with an acknowledgement of the work's authorship and initial publication in this journal.
- Authors are able to enter into separate, additional contractual arrangements for the non-exclusive distribution of the journal's published version of the work (e.g., post it to an institutional repository or publish it in a book), with an acknowledgement of its initial publication in this journal.
- Authors are permitted and encouraged to post their work online (e.g., in institutional repositories or on their website) prior to and during the submission process, as it can lead to productive exchanges, as well as earlier and greater citation of published work (See The Effect of Open Access)
